Passa ai contenuti principali

Un sonno che durò mezzo secolo

Testo greco
'Επιμενίδης πατρός ήν Φαιοτίου καί Κρης τό γένος από Κνωσού. Ουτός ποτε πεμφθείς παρά τού πατρός εις άγρόν έπί προβατον, τής oδού κατά μεσημβρίαν έκκλίνας ύπ' άντρω τινί κατεκοιμήθη έπτά καί πεντήκοντα έτη. Διαναστάς δέ μετά ταύτα έζήτει τo πρòβατον, νομίζων έπ' ολίγον κοιμηθήναι. Ως δέ ουχ ευρισκε, παρεγένετο είς τόν αγρόν, καί καταλαβων πάντα άλλοιωθέντα και παρ' έτέρω την κτήσιν, πάλιν ήκεν είς άστυ διαπορούμενος. Κάκεί δέ είς την εαυτού είσιών οίκίαν περιέτυχε τοις πυνθανομένοις τίς εϊη, έως τòν νεώτερον αδελφòν ευρων τότε ήδη γέροντα όντα, πασαν έμαθε παρ' έκείνου τήν άλήθειαν. Διά δέ ταύτα 'Επιμενίδης γνωσθείς παρά τοίς`Ελλησι θεοφιλέατατος είναι ύπελήφθη.    da Diogene Laerzio
(in giallo i verbi, in verde i participi)

TRADUZIONE IN ITALIANO
Epimenide era da parte di padre di Festo e di stirpe cretese e (proveniente) da Cnosso. Costui, una volta essendo stato mandato dal padre al campo per (pascolare) il bestiame, lungo la strada, verso mezzogiorno, coricatosi in una caverna, dormì per cinquantasette anni. Svegliatosi dopo questi (anni) cercava il gregge, pensando di aver dormito per poco (tempo). Poiché non lo trova(va), si recò al campo, capendo che era cambiata ogni cosa e che la sua proprietà era passata ad un altro, di nuovo andò dunque in città, agitato. E là, entrando nella propria casa, si imbatté in alcuni che gli chiedevano chi fosse finché, trovato il fratello allora più giovane, che era ormai vecchio, apprese da lui tutta la verità. Conosciuto per queste cose presso i Greci, fu ritenuto essere il più caro agli dei. 


Commenti

Post popolari in questo blog

I complici di Catilina, Sallustio, 14 I seguaci di Catilina

I complici di Catilina  TESTO LATINO  - S allustio, De coniuratione Catilinae, 14. In tanta tamque corrupta civitate Catilina, id quod factu facillimum erat , omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat . Nam quicumque impudicus adulter ganeo manu ventre pene bona patria laceraverat , quique alienum aes grande conflaverat , quo flagitium aut facinus redimeret , praeterea omnes undique parricidae sacrilegi convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes , ad hoc quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat , postremo omnes quos flagitium egestas conscius animus exagitabat , ii Catilinae proximi familiaresque erant . Quod si quis etiam a culpa vacuus in amicitiam eius inciderat , cotidiano usu atque illecebris facile par similisque ceteris efficiebatur . Sed maxime adulescentium familiaritates appetebat : eorum animi molles etiam et [aetate] fluxi dolis haud difficulter capiebantur . Nam ut cuiusque studium ex aetate f...

MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion

TRADUZIONE CONTRASTIVA: MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion Epigramma V, 34 Hanc tibi, Fronto pater, genetrix Flaccilla, puellam oscula commendo deliciasque meas, parvola ne nigras horrescat Erotion umbras oraque Tartarei prodigiosa canis. Impletura fuit sextae modo frigora brumae, vixisset totidem ni minus illa dies. Inter tam veteres ludat lasciva patronos et nomen blaeso garriat ore meum. Mollia non rigidus caespes tegat ossa nec illi, terra, gravis fueris : non fuit illa tibi. TRADUZIONI A CONFRONTO TRADUZIONE 1 A te, babbo Frontone, a te, mamma Flaccilla, io pienamente affido questa povera bimba, oggetto dei miei baci e delle gioie mie. Cara piccina! Ch'ella non provi terrore delle Ombre, né delle orrende fauci di Cerbero infernale. Avrebbe ora compiuto il suo sesto gelido inverno, s'ella fosse vissuta altri sei giorni ancora. Oh! Fra i suoi buoni vecchi che ella giochi e ripeta i capricci, e il mio nome balbetti c...

Un comandante esorta i suoi soldati

VERSIONE DI LATINO Nondum certa Romanis victoria erat ; alia iis supererat moles. Namque multitudo Gallorum, sensum omnem damni exsuperans , integros milites  adversus victorem hostem ciebat ; steterunt que suppresso impetu Romani , et quia iterum fessis subeunda dimicatio erat et quod consul, dum inter primores incautus agitat , laevo umero materi prope traiecto , cesserat parumper ex acie. Iamque omissa cunctando victoria erat , cum consul, vulnere alligato , revectus ad prima signa, "Quid statis , milites?" inquit .«Non cum Latino Sabinoque hoste res est , quem victum armis socium ex hoste fecistis ; in beluas strinximus ferrum; hauriendus aut dandus est sanguis. Propulistis a castris, supina valle praecipites egistis , stratis corporibus hostium superstatis ; complete eadem strage campos qua montes replevistis . Nolite exspectare dum stantes vos fugiant ; inferenda sunt signa et vadendum in hostem». His adhortationibus iterum coorti , milites Romani pellunt loco primos...