Passa ai contenuti principali

Come nacque l'amicizia tra Solone e Anacarsi

Plutarco
Versione di Greco

περί τής Αναχάρσεως προς Σόλωνα συνουσίας οι συγγραφείς λογους αναγραφουσι τοιουτους.
Αναχαρσιν μεν εις Αθηνας φασιν επι την Σολωνος οικιαν ελθοντα κοπτειν και λεγειν, ως ξενος ων ήκει φιλιαν ποιησομενος και ξενιαν προς αυτον. Αποκριναμενου δε του Σολωνος ως οικοι βελτιον εστι ποιεισθαι φιλιας, "Ουκουν" φαναι τον Αναχαρσιν "συ ουν, ως οικοι ποιησαι φιλιαν και ξενιαν προς εμε". Ουτω δη φασιν τον Σολωνα θαυμασαι την αγχινοιαν του ανδρος,ως δεξασθαι φιλοφρονως Αναχαρσιν και χρονον τινα παῥ αυτω κατασχειν. Ταυτα εγενετο, ώς λέγουσι, εν τω αυτω χρονω, εν ω Σόλων τα δημόσια επραττε και συνετάσσετο τούς νομους Άθηναιοις.

TRADUZIONE IN ITALIANO
Gli storici scrivono queste parole riguardo le amicizie tra Anacrasi e Solone.
Dicono che da un lato Anacarsi, giunto ad Atene davanti alla casa di Solone, bussava e diceva che veniva (lett. viene), essendo straniero, per fare amicizia con lui e (per ricevere) ospitalità. Avendo Solone risposto(gli) dall'altro lato che è meglio fare amicizie a casa (propria), "Certamente" Anacarsi diceva: "non fai con me amicizia e ospitalità, poiché tu per fortuna sei a casa tua".
A tal punto allora dicono che Solone ammirò la perspicacia dell'uomo che accolse Anacarsi benevolmente e (lo) trattenne presso di sé per un certo tempo. Accaddero queste cose, come dicono, nello stesso tempo in cui Solone fece lo Stato e redasse le leggi per gli Ateniesi.

da Plutarco, Vita di Solone, Volume I, [5], 1-2

αναγραφουσι = presente indicativo 3 persona plurale
φασιν = presente indicativo 3 persona plurale
 ελθοντα = aoristo II participio accusativo singolare
κοπτειν = presente infinito
λεγειν = presente infinito
 ων = presente participio nominativo singolare
ήκει = presente indicativo 3 persona singolare
 ποιησομενος = futuro participio nominativo singolare
 Αποκριναμενου δε του Σολωνος = GENITIVO SINGOLARE = aoristo I participio genitivo singolare
βελτιον εστι = presente indicativo 3 persona singolare
ποιεισθαι = infinito medio-passivo
 φαναι = presente infinito
 ποιησαι =  aoristo I infinito
φασιν = presente indicativo 3 persona plurale
θαυμασαι =  aoristo I infinito
 δεξασθαι =  aoristo I infinito
κατασχειν  = aoristo II infinito
 εγενετοimperfetto indicativo 3 persona singolare
 λέγουσιpresente indicativo 3 persona plurale
επραττε imperfetto indicativo 3 persona singolare
 συνετάσσετο imperfetto indicativo 3 persona singolare


Commenti

Post popolari in questo blog

MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion

TRADUZIONE CONTRASTIVA: MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion Epigramma V, 34 Hanc tibi, Fronto pater, genetrix Flaccilla, puellam oscula commendo deliciasque meas, parvola ne nigras horrescat Erotion umbras oraque Tartarei prodigiosa canis. Impletura fuit sextae modo frigora brumae, vixisset totidem ni minus illa dies. Inter tam veteres ludat lasciva patronos et nomen blaeso garriat ore meum. Mollia non rigidus caespes tegat ossa nec illi, terra, gravis fueris : non fuit illa tibi. TRADUZIONI A CONFRONTO TRADUZIONE 1 A te, babbo Frontone, a te, mamma Flaccilla, io pienamente affido questa povera bimba, oggetto dei miei baci e delle gioie mie. Cara piccina! Ch'ella non provi terrore delle Ombre, né delle orrende fauci di Cerbero infernale. Avrebbe ora compiuto il suo sesto gelido inverno, s'ella fosse vissuta altri sei giorni ancora. Oh! Fra i suoi buoni vecchi che ella giochi e ripeta i capricci, e il mio nome balbetti c

I complici di Catilina, Sallustio, 14 I seguaci di Catilina

I complici di Catilina  TESTO LATINO  - S allustio, De coniuratione Catilinae, 14. In tanta tamque corrupta civitate Catilina, id quod factu facillimum erat , omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat . Nam quicumque impudicus adulter ganeo manu ventre pene bona patria laceraverat , quique alienum aes grande conflaverat , quo flagitium aut facinus redimeret , praeterea omnes undique parricidae sacrilegi convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes , ad hoc quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat , postremo omnes quos flagitium egestas conscius animus exagitabat , ii Catilinae proximi familiaresque erant . Quod si quis etiam a culpa vacuus in amicitiam eius inciderat , cotidiano usu atque illecebris facile par similisque ceteris efficiebatur . Sed maxime adulescentium familiaritates appetebat : eorum animi molles etiam et [aetate] fluxi dolis haud difficulter capiebantur . Nam ut cuiusque studium ex aetate flagrabat

Un comandante esorta i suoi soldati

VERSIONE DI LATINO Nondum certa Romanis victoria erat ; alia iis supererat moles. Namque multitudo Gallorum, sensum omnem damni exsuperans , integros milites  adversus victorem hostem ciebat ; steterunt que suppresso impetu Romani , et quia iterum fessis subeunda dimicatio erat et quod consul, dum inter primores incautus agitat , laevo umero materi prope traiecto , cesserat parumper ex acie. Iamque omissa cunctando victoria erat , cum consul, vulnere alligato , revectus ad prima signa, "Quid statis , milites?" inquit .«Non cum Latino Sabinoque hoste res est , quem victum armis socium ex hoste fecistis ; in beluas strinximus ferrum; hauriendus aut dandus est sanguis. Propulistis a castris, supina valle praecipites egistis , stratis corporibus hostium superstatis ; complete eadem strage campos qua montes replevistis . Nolite exspectare dum stantes vos fugiant ; inferenda sunt signa et vadendum in hostem». His adhortationibus iterum coorti , milites Romani pellunt loco primos