Passa ai contenuti principali

ALFABETO E PRONUNCIA in Latino

 U1


ALFABETO E PRONUNCIA


L'alfabeto latino ha più consonanti di quello italiano, Alle ventuno lettere dell'alfabeto della lingua italiana, in latino bisogna aggiungere k, x e y:

A B C D E F G H I K L M N O P Q R S T U V X Y Z


Le vocali sono sei:

A E I O U Y


L'insieme di due vocali che si pronunciano con una sola emissione di voce si chiama dittongo. In latino i dittonghi più comuni sono: 

ae che si legge e aperta

 Caesar

Aetas

oe che si legge e chiusa

Corna

Oboedio. 

Quando ci sono due puntini (dieresi) sulla e di questi dittonghi le vocali si pronunciano separatamente.

Poëma 

Poëta

Le consonanti si pronunciano, in genere, come in italiano, tranne alcune eccezioni:


Il gruppo ph si pronuncia f

Es. 

philosophus (filosofo)

Pharsalus

Phoebus.


Il gruppo gl si pronuncia sempre come nella parola "anglicano". 


Il gruppo ti seguito da una vocale si legge zi

Es.: 

amicitia

gratia

avaritia


Quando il gruppo ti è accentato oppure è preceduto da s, x, t si legge ti come è scritto


Es.: 

hostia

bestia

Attius

Sextius

Antiochus.


L'ACCENTO

L'accento, in latino, cade sempre sulla penultima sillaba, se questa è lunga; cade invece sulla terzultima, se la penultima è breve.

Nelle parole monēre, timēre, debēre, docēre, ecc., la voce deve fermarsi sulla vocale sulla quale c'è il segno di lunga (-). 

Nelle parole scribere, legere, ducere, facere, la voce deve fermarsi sulla vocale precedente a quella sulla quale c'è il segno di breve (archetto). 

Commenti

Post popolari in questo blog

MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion

TRADUZIONE CONTRASTIVA: MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion Epigramma V, 34 Hanc tibi, Fronto pater, genetrix Flaccilla, puellam oscula commendo deliciasque meas, parvola ne nigras horrescat Erotion umbras oraque Tartarei prodigiosa canis. Impletura fuit sextae modo frigora brumae, vixisset totidem ni minus illa dies. Inter tam veteres ludat lasciva patronos et nomen blaeso garriat ore meum. Mollia non rigidus caespes tegat ossa nec illi, terra, gravis fueris : non fuit illa tibi. TRADUZIONI A CONFRONTO TRADUZIONE 1 A te, babbo Frontone, a te, mamma Flaccilla, io pienamente affido questa povera bimba, oggetto dei miei baci e delle gioie mie. Cara piccina! Ch'ella non provi terrore delle Ombre, né delle orrende fauci di Cerbero infernale. Avrebbe ora compiuto il suo sesto gelido inverno, s'ella fosse vissuta altri sei giorni ancora. Oh! Fra i suoi buoni vecchi che ella giochi e ripeta i capricci, e il mio nome balbetti c

I complici di Catilina, Sallustio, 14 I seguaci di Catilina

I complici di Catilina  TESTO LATINO  - S allustio, De coniuratione Catilinae, 14. In tanta tamque corrupta civitate Catilina, id quod factu facillimum erat , omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat . Nam quicumque impudicus adulter ganeo manu ventre pene bona patria laceraverat , quique alienum aes grande conflaverat , quo flagitium aut facinus redimeret , praeterea omnes undique parricidae sacrilegi convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes , ad hoc quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat , postremo omnes quos flagitium egestas conscius animus exagitabat , ii Catilinae proximi familiaresque erant . Quod si quis etiam a culpa vacuus in amicitiam eius inciderat , cotidiano usu atque illecebris facile par similisque ceteris efficiebatur . Sed maxime adulescentium familiaritates appetebat : eorum animi molles etiam et [aetate] fluxi dolis haud difficulter capiebantur . Nam ut cuiusque studium ex aetate flagrabat

Un comandante esorta i suoi soldati

VERSIONE DI LATINO Nondum certa Romanis victoria erat ; alia iis supererat moles. Namque multitudo Gallorum, sensum omnem damni exsuperans , integros milites  adversus victorem hostem ciebat ; steterunt que suppresso impetu Romani , et quia iterum fessis subeunda dimicatio erat et quod consul, dum inter primores incautus agitat , laevo umero materi prope traiecto , cesserat parumper ex acie. Iamque omissa cunctando victoria erat , cum consul, vulnere alligato , revectus ad prima signa, "Quid statis , milites?" inquit .«Non cum Latino Sabinoque hoste res est , quem victum armis socium ex hoste fecistis ; in beluas strinximus ferrum; hauriendus aut dandus est sanguis. Propulistis a castris, supina valle praecipites egistis , stratis corporibus hostium superstatis ; complete eadem strage campos qua montes replevistis . Nolite exspectare dum stantes vos fugiant ; inferenda sunt signa et vadendum in hostem». His adhortationibus iterum coorti , milites Romani pellunt loco primos