Passa ai contenuti principali

Post

Seneca, De Ira, 3, 8.

 Seneca De Ira . Liber III . 8. Demus operam ne accipiamus iniuriam, quia ferre nescimus. Cum placidissimo et facillimo et minime anxio morosoque vivendum est; sumuntur a conversantibus mores et ut quaedam in contactos corporis vitia transiliunt, ita animus mala sua proximis tradit: ebriosus convictores in amorem meri traxit, inpudicorum coetus fortem quoque et silice natum virum emolliit, avaritia in proximos virus suum transtulit. . Eadem ex diverso ratio virtutum est, ut omne quod secum habent mitigent; nec tam valetudini profuit utilis regio et salubrius caelum quam animis parum firmis in turba meliore versari. . Quae res quantum possit intelleges, si videris feras quoque convictu nostro mansuescere nullique etiam immani bestiae vim suam permanere, si hominis contubernium diu passa est: retunditur omnis asperitas paulatimque inter placida dediscitur. Accedit huc quod non tantum exemplo melior fit qui cum quietis hominibus vivit, sed quod causas irascendi non invenit nec vitium ...
Post recenti

Lungamente travolto a Salmidesso

 Bruno Snell e Aloni attribuiscono il frammento del celebre epodo "Lungamente travolto a Salmidesso ad Archiloco, mentre il West lo ascriveva ad Ipponatte. Testo greco  [...]  κύμ[ατι] πλα[ζόμ]ενος κἀν Σαλμυδ[ησσ]ῶ̣ι̣ γυμνὸν εὐφρονέσ[τατα  Θρήϊκες ἀκρό[κ]ομοι λάβοιεν ‑ ἔνθα πόλλ' ἀναπλήσει κακὰ  δούλιον ἄρτον ἔδων ‑ ῥίγει πεπηγότ' αὐτόν· ἐκ δὲ τοῦ χνόου   φυκία πόλλ' ἐπέ̣χοι, κροτέοι δ' ὀδόντας, ὡς [κ]ύ̣ων ἐπὶ στόμα  κείμενος ἀκρασίηι ἄκρον παρὰ ῥηγμῖνι κυμαντῷ [ ˘ x]  ταῦτ' ἐθέλοιμ' ἂ̣ν ἰδεῖ̣ν, ὅς μ' ἠδίκησε, λ̣[ὰ]ξ δ' ἐπ' ὁρκίοις ἔβη,  τὸ πρὶν ἑταῖρος [ἐ]ών. *** Traduzione in italiano  <vv. 1-3> sbattuto dalle onde; e a Salmidesso, nudo, nel modo più benevolo, i Traci dalle alte chiome lo accolgano - e là si sazierà di molti mali, mangiando il cibo dello schiavo - irrigidito dal freddo, lui. Fuori dalla schiuma molte alghe vomiti, e batta i denti, e bocconi come un cane giaccia sfinito in cima alla battigia [...]. Questo vorrei p...

Dialogo tra Apollo ed Efesto

 Tra i Dialoghi degli Dei di Luciano, quello che vede protagonisti Apollo ed Efesto è probabilmente il più denso di ironia e sarcasmo. In esso si narrano le imprese del piccolo Ermes, ancora in fasce ma già astuto e scaltro, tratti che anticipano le qualità dell’Ermes adulto: il protettore dei viaggiatori e dei commercianti, nonché il ψυχοπομπός, guida delle anime nell’Ade. Il dialogo si sviluppa in un clima di pungente satira, volto a ridicolizzare miti e divinità ormai svuotati di valore e di credibilità. Questa ironia riflette il mutato contesto culturale di un’epoca in cui le antiche credenze pagane perdevano forza, mentre il Cristianesimo si andava progressivamente affermando e diffondendo. "Dialoghi  degli dei" di Luciano di Samosata  (Dialogo VII — Ἥφαιστος καὶ Ἀπόλλων) Ἥφαιστος Ἐγὼ μὲν, ὦ Ἀπόλλων, ἔτι τὴν ἔμπυρον ἐτύπτον, Io, o Apollo, stavo ancora battendo il metallo incandescente, ὁ δὲ μικρὸς Ἑρμῆς — ὃν ἡ Μαῖα νυνδὴ ἔτεκεν — οὐκ οἶσθ’ ὅσα παίζων δρᾷ. e il piccol...

Proserpina Igino

 Proserpina – Igino  Versione di Latino  Ceres cum  raptam a Plutone Proserpinam filiam diu quaessit, tandem aliquando eam esse apud inferos comperit, quia a Plutone, sive Orco, fratre Iovis, rapta fuerat. Pro qua re cum Iovis implorasset auxilium, ille respondit posse eam reverti, si nihil apud inferos gustasset.  Illa autem Punici mali in Elysio grana gustaverat: inde Proserpina ad superos remeare non potuit. Ceres postea meruisse dicitur ut Proserpina sex esset cum matre mensibus, sex cum marito. Traduzione        Cerere, avendo cercato a lungo la figlia Proserpina, rapita da Plutone, venne a conoscenza infine che ella si trovava presso gli Inferi, poiché era stata rapita da Plutone, o Orco, fratello di Giove.  Per questo motivo, avendo invocato l'aiuto di Giove, egli rispose che quella sarebbe potuta ritornare, se non avesse assaggiato niente presso gli Inferi. Ella, però, nei campi Elisi aveva assaggiato  i chicchi del melo pun...

Senofonte

E, meravigliosamente, affermò: ἐξ ὅτουπερ ξυνιέναι τὰ λεγόμενα ἠρξάμην οὐπώποτε διέλειπον καὶ ζητῶν καὶ μανθάνων ὅ τι ἐδυνάμην ἀγαθόν "Sin da quando ho cominciato a ragionare, non ho mai cessato, per quanto mi è stato possibile, di cercare ed imparare il bene".  (Senofonte, Apologia 16)

Orfeo ed Euridice

 Orfeo ed Euridice      Orpheus, poeta lyrae sono clarus, etiam feras beluas molliebat et dura saxa movebat. Cum Orpheo vitam beate nupta agebat, venusta nympha Eurydice.  Olim autem coluber inter herbam occultus nympham necavit. Tum Orpheus, valde maestus, Inferorum reginae animum commovere temptavit atque sic nuptam ad vivos reducere.  Ad Inferos descendit, ad Proserpinae solium accedit et lyra suaviter canit. Mortuorum umbrae undique accurrunt; horrida monstra conticescunt, cessant damnatorum supplicia.  Tandem Orpheus etiam Proserpinae animum commovet et Inferorum regina poetae vota exaudit: Eurydice libera est et ad vivos cum Orpheo remeabit, sed per viam maritus retro aspicere non debit.  Orpheus magno cum gaudio nuptam praecedere properat; postea autem, desiderio impulsus, incaute retro respicit. Statim Inferorum regina feminam revocat.  Orpheus flet atque plorat, sed frustra: nam Eurydice ad Inferos rursus remeat, ubi in perpetuum man...

I consigli di Seneca

                       Seneca – De Beneficiis V, 18.                  Ut scias, per se expetendam esse grati animi affectionem, per se fugienda res est ingratum esse: quoniam nihil aeque concordiam humani generis dissociat ac distrahit, quam hoc uitium. Nam quo alio tuti sumus, quam quod mutuis iuuamur officiis? hoc uno instructior uita contraque incursiones subitas munitior est beneficiorum commercio. Fac nos singulos: quid sumus? praeda animalium et uictimae, ac imbecillissimus et facillimus sanguis. Quoniam ceteris animalibus in tutelam sui satis uirium est; quaecumque uaga nascuntur, et actura uitam segregem, armata sunt hominem imbecillitas cingit: non unguium uis, non dentium, terribilem ceteris fecit: nudum et infirmum societas munit. Duas res dedit, quae illum obnoxium, ualidissimum facerent: rationem et societatem. Itaque qui par esse nulli posset, si seduceretur, rerum poti...