Virgilio prima Bucolica
MELIBOEUS. Tityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi silvestrem tenui musam meditaris avena; nos patriae finis et dulcia linquimus arva; nos patriam fugimus ; tu, Tityre, lentus in umbra, 5 formosam resonare doces Amaryllida silvas. TITYRUS. O Meliboee, deus nobis haec otia fecit : namque erit ille mihi semper deus; illius aram saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. Ille meas errare boves, ut cernis , et ipsum 10 ludere quae vellem calamo permisit agresti. MELIBOEUS Non equidem invideo , miror magis: undique totis usque adeo turbatur agris! En ipse capellas protinus aeger ago ; hanc etiam vix, Tityre, duco : hic inter densas corylos modo namque gemellos, 15 spem gregis, a, silice in nuda conixa reliquit . Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset , de caelo tactas memini praedicere quercus. Sed tamen iste deus qui sit , da , Tityre, nobis. TITYRUS . Urbem quam dicunt Romam, Meliboee, putavi 20 stultus ...