Passa ai contenuti principali

Orfeo ed Euridice

 Orfeo ed Euridice


     Orpheus, poeta lyrae sono clarus, etiam feras beluas molliebat et dura saxa movebat. Cum Orpheo vitam beate nupta agebat, venusta nympha Eurydice. 

Olim autem coluber inter herbam occultus nympham necavit. Tum Orpheus, valde maestus, Inferorum reginae animum commovere temptavit atque sic nuptam ad vivos reducere. 

Ad Inferos descendit, ad Proserpinae solium accedit et lyra suaviter canit. Mortuorum umbrae undique accurrunt; horrida monstra conticescunt, cessant damnatorum supplicia. 

Tandem Orpheus etiam Proserpinae animum commovet et Inferorum regina poetae vota exaudit: Eurydice libera est et ad vivos cum Orpheo remeabit, sed per viam maritus retro aspicere non debit. 

Orpheus magno cum gaudio nuptam praecedere properat; postea autem, desiderio impulsus, incaute retro respicit. Statim Inferorum regina feminam revocat. 

Orpheus flet atque plorat, sed frustra: nam Eurydice ad Inferos rursus remeat, ubi in perpetuum manebit.


     Orfeo, famoso poeta per il suono della lira, addolciva le bestie feroci e muoveva i pesanti sassi. Con Orfeo viveva beata la moglie, la bella ninfa Euridice. 

Una volta un serpente  nascosto tra le erbe uccise la ninfa, allora Orfeo molto triste, cercò di commuovere l'animo della regina degli inferi e così di riportare Euridice tra i vivi. 

Scese negli inferi, entrò nella casa di Proserpina e suonò dolcemente la lira. 

Da ogni parte accorrono le ombre dei morti; gli orridi mostri ammutoliscono, cessano i supplizi dei dannati. Allora Orfeo anche commosse l'animo di Proserpina e la regina degli inferi esaudisce le richieste del poeta: Euridice fu liberata e ritornerà nel mondo dei vivi ma durante il percorso il marito non dovrà mai volgersi indietro per guardarla. Orfeo con grande gioia si affrettò per prendere la moglie, dopo però, spinto dal desiderio, si volse indietro incautamente. Subito la regina degli inferi richiama la donna. Orfeo piange e implora, ma inutilmente: infatti Euridice torna negli inferi dove rimarrà per sempre.

Commenti

Post popolari in questo blog

MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion

TRADUZIONE CONTRASTIVA: MARZIALE, Per la morte della piccola Eròtion Epigramma V, 34 Hanc tibi, Fronto pater, genetrix Flaccilla, puellam oscula commendo deliciasque meas, parvola ne nigras horrescat Erotion umbras oraque Tartarei prodigiosa canis. Impletura fuit sextae modo frigora brumae, vixisset totidem ni minus illa dies. Inter tam veteres ludat lasciva patronos et nomen blaeso garriat ore meum. Mollia non rigidus caespes tegat ossa nec illi, terra, gravis fueris : non fuit illa tibi. TRADUZIONI A CONFRONTO TRADUZIONE 1 A te, babbo Frontone, a te, mamma Flaccilla, io pienamente affido questa povera bimba, oggetto dei miei baci e delle gioie mie. Cara piccina! Ch'ella non provi terrore delle Ombre, né delle orrende fauci di Cerbero infernale. Avrebbe ora compiuto il suo sesto gelido inverno, s'ella fosse vissuta altri sei giorni ancora. Oh! Fra i suoi buoni vecchi che ella giochi e ripeta i capricci, e il mio nome balbetti c...

I complici di Catilina, Sallustio, 14 I seguaci di Catilina

I complici di Catilina  TESTO LATINO  - S allustio, De coniuratione Catilinae, 14. In tanta tamque corrupta civitate Catilina, id quod factu facillimum erat , omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat . Nam quicumque impudicus adulter ganeo manu ventre pene bona patria laceraverat , quique alienum aes grande conflaverat , quo flagitium aut facinus redimeret , praeterea omnes undique parricidae sacrilegi convicti iudiciis aut pro factis iudicium timentes , ad hoc quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat , postremo omnes quos flagitium egestas conscius animus exagitabat , ii Catilinae proximi familiaresque erant . Quod si quis etiam a culpa vacuus in amicitiam eius inciderat , cotidiano usu atque illecebris facile par similisque ceteris efficiebatur . Sed maxime adulescentium familiaritates appetebat : eorum animi molles etiam et [aetate] fluxi dolis haud difficulter capiebantur . Nam ut cuiusque studium ex aetate f...

Un comandante esorta i suoi soldati

VERSIONE DI LATINO Nondum certa Romanis victoria erat ; alia iis supererat moles. Namque multitudo Gallorum, sensum omnem damni exsuperans , integros milites  adversus victorem hostem ciebat ; steterunt que suppresso impetu Romani , et quia iterum fessis subeunda dimicatio erat et quod consul, dum inter primores incautus agitat , laevo umero materi prope traiecto , cesserat parumper ex acie. Iamque omissa cunctando victoria erat , cum consul, vulnere alligato , revectus ad prima signa, "Quid statis , milites?" inquit .«Non cum Latino Sabinoque hoste res est , quem victum armis socium ex hoste fecistis ; in beluas strinximus ferrum; hauriendus aut dandus est sanguis. Propulistis a castris, supina valle praecipites egistis , stratis corporibus hostium superstatis ; complete eadem strage campos qua montes replevistis . Nolite exspectare dum stantes vos fugiant ; inferenda sunt signa et vadendum in hostem». His adhortationibus iterum coorti , milites Romani pellunt loco primos...